به گزارش سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه پنجاهم سوره بقره پرداخته است.
«وَ إِذْ فَرَقْنا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْناكُمْ وَ أَغْرَقْنا آلَ فِرْعَوْنَ وَ أَنْتُمْ تَنْظُرُونَ» (بقره، 50)
ترجمه: و به یادآرید آن هنگام كه دریا را براى شما شكافتیم، پس شما را نجات دادیم و فرعونیان را غرق ساختیم، در حالی كه شما (آنان را) تماشا مى كردید.
این آیه، نعمتى دیگر از نعمت هاى الهى بر بنى اسرائیل را برمى شمرد، و به چگونگى نجاتِ بنى اسرائیل از دست فرعونیان اشاره مى كند كه خود، یكى از معجزات و نشانه هاى الهى است.
حضرت موسى از جانب خداوند مأمور شد تا قومش را از مصر كوچ دهد. امّا وقتى به نزدیك رود بزرگ نیل رسیدند، متوجه شدند كه فرعون و لشکرش آنها را تعقیب مى كنند. اضطراب و وحشت، وجود بنى اسرائیل را فراگرفت، زیرا دریا در روبرو و دشمن در پشت سر بود.
موسى به فرمان خداوند، عصاى خود را به دریا زد، آب شكافته شد و راه هاى متعددى براى عبور بنى اسرائیل از رود نیل گشوده شد. امّا وقتى لشکر فرعون در تعقیب آنها به وسط نیل رسیدند، آب ها به هم پیوست و همه آنان هلاك شدند.
در این ماجرا، بنى اسرائیل هم سلامت و نجات خود را با معجزه الهى دیدند و هم نابودى دشمنانشان را تماشا مى كردند و چه نعمت و لطفى بالاتر از این ممكن بود؟
از این آیه مى آموزیم كه:
اگر مردم براى آزادى خود از سلطه ستمگران تلاش كنند، امدادهاى الهى نازل خواهد شد.
